Virtual Reality als middel om verslavingen te bestrijden? Het klinkt "far off" maar eerste onderzoek laat zien dat er wel degelijk effect mee is te sorteren. Een studie die verscheen in het JSAD  (Journal of Studies on Alchol and Drugs) laat positieve resultaten zien die bereikt werden met een vorm van VR therapie. De therapie is gericht op de behandeling van 1 van de 3  de meest voorkomende verslavingen die de mens kent en die jaarlijks verantwoordelijk is voor de dood van miljoenen mensen.

Virtual Reality in psychologie en psychiatrie

Al langere tijd is de techniek behoorlijk populair in psychologie en psychiatrie, het wordt hier met name gebruikt als therapie voor fobieën en posttraumatische stress-stoornis. De gedachtegang achter de therapie is eigenlijk vrij eenvoudig, stel mensen bloot aan situaties die angst en stress triggeren maar dan wel in een gecontroleerde omgeving, mensen leren op deze manier om deze angst en stress in het echte leven beter te beheersen.  

Virtual Reality als verslavingstherapie

Voor het experiment, gehouden door het Chung-Ang Universiteitsziekenhuis in Seoul (Zuid Korea) worden 12 patiënten gevraagd die al bezig zijn met een behandeling voor hun alcoholverslaving. Deze patiënten krijgen als eerste een week detox om de nodige gifstoffen kwijt te raken, daarna worden de patiënten blootgesteld aan VR therapie. Gedurende 5 weken krijgen de patiënten 2 keer in de week 10 sessies VR therapie. Deze sessies hebben betrekking op 3 verschillende scenario's:

• Een neutrale en ontspannen omgeving
• Een “hoog risico” omgeving, waarin de patiënten in onder meer een restaurant zitten en geconfronteerd worden met bijvoorbeeld allemaal mensen die alcohol drinken.
• Een “aversie” scenario (aversietherapie is reeds een bekende therapievorm voor alcoholisme waarin de patiënten geconfronteerd worden met geluiden, beelden maar ook geuren van mensen die ziek worden van teveel alcohol.)

Voordat het experiment begint worden hersenscans uitgevoerd op de patiënten (PET en CT scans) hieruit komt naar voren dat, in vergelijking met een “gezonde” referentiegroep, de alcoholverslaafden een versneld metabolisme in het limbisch systeem hebben. Dit wijst op een hogere gevoeligheid voor stimuli en verslaving hieraan. Na de therapie wordt dezelfde groep nogmaals onderworpen aan dezelfde reeks hersenscans, een van de zaken die naar voren komt is het feit dat het metabolisme in het limbisch systeem vertraagd is. Dit resultaat is positief omdat dit zondemeer wijst op een minder sterke drang naar alcohol. De therapie wordt nu al veelbelovend genoemd, dit met name omdat er, door het gebruik van VR, volop mogelijkheden zijn om patiënten virtueel in hun eigen omgeving te zetten. Het is dus mogelijk om individueel en op maat te behandelen. Ook is er een actieve deelname van de patiënt wat ook bijdraagt aan een positief effect.   Verdere studie, met name ook naar de lange-termijn effecten van deze vorm van behandelen zijn nodig om te bepalen of het effect van de therapie ook blijvend is. De eerste resultaten zijn echter hoopgevend.